กล่องใบที่ 10
: ผีอำ
ความร้อนจากลมหายใจมันเริ่มขยับเข้ามาใกล้ ความรู้สึกโหว่งๆที่หน้าท้องบ่งบอกได้ดีว่าเสื้อของผมถูกถกขึ้นไปจนถึงลำคอ
สัมผัสแปลกๆเริ่มเคลื่อนไหวไปทั่วร่างกายของเขา ค่อยๆคลึง
และบีบไปตามจุดที่ผมอ่อนไหว
สิ่งที่เหมือนลิ้นของมันเลียลากลงมาตั้งแต่กกหูจนถึงหน้าท้องอย่างช้าๆ
และวนไปมา
“อึก...ฮึก”
กรรรร
ความเจ็บที่แล่นแปล๊บผ่านจากหน้าท้อง และไล่เลี่ยจนถึงหน้าอกมันทำให้ผมรู้สึก.....
ตื่นตัว....
“อะ---“
เจ้าตัวประหลาดนั้นก็เหมือนจะรู้
มันก็เลยเหมือนเคลื่อนตัวต่ำลงไปกว่าเดิม ลมหายใจแรงๆของมันเป่ารนสิ่งที่ชื้นแฉะตรงหว่างขา
ไม่...ไม่เอานะ
ผมพยายามหุบขาเข้าหากันแต่ก็ทำไม่ได้ ลืมตาหรือขัดขืนก็ไม่ได้.....
เฮงซวย
เฮงซวยที่สุด!!!
กรรรรรรรร
เสียงคำรามที่ขึ้นสูงขึ้นดังอยู่แถวช่วงอก บ่งบอกว่ามันกำลังอารมณ์ดีในการปั่นหัวผมอยู่
ถ้าสวดมนต์ได้...จริงสิสวดมนต์!
ผมพยายามข่มอารมณ์แล้วก็ก็พยายามท่องบทสวยง่ายๆอย่างเช่นนะโม
สามจบแต่ดูเหมือน....
กรรรรรรร
มันจะรู้ตัว
ฟึบ!
“!!!”
กางเกงของผมถูกถอดออกไปอย่างไร้ปรานี
มันพยายามอ้าขาผมออกแล้วแทรกตัวมันเข้ามา
ตอนนี้ผมตื่นตระหนกไปหมด ผมเชื่อว่าตอนนี้น้ำตาผมคงไหลอยู่แน่
ความรู้สึกเหมือนโดนมีดปัดป่ายไปตามผิวหนังยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
และยิ่งหนักข้อมากขึ้นจนมาถึงจุดๆหนึ่ง
.
.
.
จุดๆนั้นที่ว่าคือการรู้สึกถึงสิ่งใหญ่โตบางอย่างแทรกเข้ามาภายในร่างกายอย่างรุนแรง!
“อึก!” ผมร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ถึงแม้ในใจจะก่นด่ามันมากมายแล้วก็ตาม
อะไรบางอย่างที่ใหญ่มากๆอยู่ภายในร่างกายเขา สิ่งนั้นมันค้างนิ่งในร่างก่อนจะขยายขนาดขึ้นมากจนผมหายใจไม่ทั่วท้อง
กรรรรรรร
มัน ส่งเสียงคำรามต่ำก่อนที่สิ่งที่อยู่ในร่างกายเขาจะขยับออกไป
มันคงจะไปแล้ว....นั้นเป็นความคิดผมในตอนแรก แต่ผมต้องกรีดร้องออกมาอีกครั้งเมื่อ มัน กลับสวนเจ้าสิ่งใหญ่โตนั้นเข้ามาอีกครั้ง
“ฮึก!!!”
ค่ำคืนนั้นผ่านไปด้วยฝันร้ายที่รุมเร้าเขาต่อไปไม่หยุดทั้งคืน......
สั้น
ตอบลบ